Religia 1500 - 1550

Humaniści tacy jak Ulrich von Hutten wysyłają pierwsze reformatorskie sygnały. Nową doktrynę głoszą luterańscy kaznodzieje, tacy jak Aegidius Faber w Schwerinie i Joachim Slüter w Rostocku, autor najstarszego dolnoniemieckiego śpiewnika. Slüter jest wspierany przez syndyka Johanna Oldendorpa, który w 1530 roku reformuje porządek kościelny w Rostocku. Dla prostych chrześcijan jest to kwestia indywidualnego zbawienia i sposobów jego osiągnięcia.

W 1549 roku na sejmie w Sagsdorf koło Sternbergu doszło do zmiany obowiązującego wyznania. Ustanowił on protestantyzm jako summus episcopus dla Meklemburgii oraz szlachty.

Humaniści tacy jak Ulrich von Hutten z Uniwersytetu w Greifswaldzie wysyłają pierwsze reformatorskie sygnały. W 1521 roku w Stolp doszło do zamieszek. Po kazaniach Johanna Amandusa w 1524 roku doszło do splądrowania tamtejszych kościołów. Johannes Kureke został w 1522 roku wypędzony z Treptow an der Rega, a w latach 1524-1525 prowadził "burzę kościelną w Stralsundzie".

Bogusław X toleruje kaznodziejów protestanckich, o ile nie nawołują do buntu. Jego synowie Filip i Barnim kontynuują tę politykę. W lecie 1534 roku chcą wymusić reformację na sejmie z udziałem szlachty, duchowieństwa i reprezentantów miast.

Mimo niepowodzenia, Johannes Bugenhagen otrzymuje zlecenie na nowy porządek kościelny. W rezultacie klasztory są wywłaszczane - sekularyzowane. Pięć z nich zostało przekształconych w klasztory żeńskie. Dobra ziemskie przypadają księciu.

Pierwszą profesurę teologiczną na Uniwersytecie w Greifswaldzie otrzymuje proboszcz św. Mikołaja, który zostaje jednocześnie generalnym superintendentem Pomorza-Wolgastu.