Rolnictwo 1850 - 1900

W 1862 roku w Meklemburgii-Schwerinie wchodzi w życie ustawa o dziedzicznej dzierżawie stanowisk chłopskich. Własność wiejska powstaje w domanium na poziomie mieszczan i chałupników. Robotnicy rolni w rejonie rycerskim często nie mogą sobie pozwolić na darmowe zakupy, które są tam możliwe. Ich gospodarstwa przypadają właścicielom majątków ziemskich, którzy intensyfikują uprawę roli i tworzą użytki zielone służące do hodowli bydła. Dominuje rolnictwo z gospodarstwami o powierzchni ponad 100 ha, które wykazuje dużą elastyczność rynkową. Liczba maszyn i dużych zwierząt gospodarskich jest wyższa od średniej krajowej.

Wyjątkiem jest Ratzeburg, należący do Meklemburgii-Strelitz, gdzie gospodarka nieruchomościami prawie się nie rozwinęła i w związku z tym istnieje tam silna społeczność rolnicza.

Na Pomorzu wyzwolenie chłopów zmienia się w coś zupełnie przeciwnego. W ramach rekompensaty za zwolnienie z pańszczyzny chłopi musieli odstąpić właścicielom ziemskim udziały w swoich gospodarstwach. Właściciele gruntów intensyfikują uprawę roli i tworzą użytki zielone na potrzeby hodowli bydła. Na Pomorzu nadal dominuje rolnictwo. Szlachta, której udział w populacji wynosi 1%, jest właścicielem 50-60% gruntów rolnych. Pomorze staje się największym niemieckim producentem ziemniaków. Region Neuvorpommern ma najlepsze gleby w całej prowincji.

Mieszkańcy wsi, którzy wcześniej byli chłopami pańszczyźnianymi, często szukają swojej przyszłości w Ameryce. Około 243 000 Pomorzan opuszcza swoją ojczyznę. Zagraniczni pracownicy sezonowi uzupełniają braki kadrowe. Sytuacja rolników poprawia się dopiero po 1879 roku, kiedy wprowadzono cła ochronne, dotacje państwowe i mechanizację, np. kosiarki.