Pieczęć Alberta von Bertekow

• Mosiądz, około 1300 rok, Wysokość: 5,7 cm
  Depozyt: Urząd kultury i ochrony zabytków Meklemburgii - Pomorza Przedniego

Ostroowalna pieczęć z mosiądzu została odnaleziona w czasie porządkowania cmentarza przykościelnego kościoła Mariackiego w Pasewalku, w zasypanej gruzami piwnicy jednego z budynków. Średniowieczna pieczęć jest bardzo rzadkim znaleziskiem. Po wielkości i formie odwzorowania tarczy herbowej oraz kształcie hełmu umieszczonego na niej określono jej wiek na około 1300 rok. Pieczęcie rycerskie były przeważnie okrągłe lub w kształcie tarczy. W tym przypadku mamy do czynienia z kształtem ostroowalnym, co oznacza, że właściciel pieczęci był powiązany z dostojnikami duchownymi.

Na pieczęci widnieje napis w gotyckiej majuskule: S [IGILLUM] ALBERTI MILITIS DE BERTECOW. Oznacza on właściciela pieczęci. W centralnej jej części znajduje się zaś herb Bertekowów. Szeryfy czcionki pojedynczych liter oraz krzyża wykonane są z niewielkich krzyży. Wyraźnie widoczny jest umieszczony po prawej stronie trójrożny herb z ukoście umieszczoną belką i znajdującymi się na niej trzema różami. Nad nim umieszczono frontalnie przedstawiony hełm garnczkowy z poziomą wizurą oraz ozdobnymi rogami bawołu. Obszar między napisem a herbem ozdobiono niewielkimi gwiazdkami oraz różami.

Na rewersie można odnaleźć strzemiączko z metalowym oczkiem, które umożliwiało przymocowanie łańcuszka lub skórzanego rzemienia, dzięki któremu właściciel pieczęci mógł ją nosić przy sobie. Rycerz Albert von Bertekow pochodził ze starego rycerskiego rodu z położonej w Starej Marchii, na północ od Stendal wioski Bertekow. W dokumentach pomorskich oraz brandenburskich można odnaleźć informacje o zamożnych Bertekowach już z XIII wieku. Rycerz Albert po raz pierwszy pojawia się w nich wraz ze swoimi czterema braćmi 17 grudnia 1296 roku jako świadek. Z tych dokumentów możemy próbować wywnioskować skąd pochodził. Mógł on równie dobrze należeć do stałego rycerstwa książąt pomorskich i im towarzyszyć. Znalezisko pieczęci z Pasewalku sugeruje o konotacjach rodzinnych. Niejasne jest, dlaczego pozostała ona przez tyle lat nienaruszona. Pieczęcie po śmierci ich właściciela, stawały się bowiem bezużyteczne.