Słowianie żyli w rodzinnych związkach plemiennych z podziałem pracy oraz zgodnie z naturalnymi ideami religijnymi. Kolonizacja około 1200 roku przyniosła na te ziemie wartości chrześcijańskie. Pod względem stosunków socjalnych wieś podzielona była na życie chłopskie, dworskie i pańszczyźniane. W miastach wyróżniano patrycjuszy, rzemieślników i plebejuszy. Aż do czasów reformacji w 1549 roku w życiu intelektualnym dominowało duchowieństwo.
Rodzina, wykształcenie, majątek lub pochodzenie determinowały sieci społeczne. Dopiero w XX wieku zachowania mieszczańskie zastąpiły formy feudalne.
Językiem potocznym od XVI wieku stał się dolnoniemiecki. Językiem urzędowym oraz prawnym był od tego czasu wysokoniemiecki.
Pełne zatrudnienie, równość wobec prawa i socjalne bezpieczeństwo określały stosunek do życia w NRD. Po 1990 roku demokracja doprowadziła do powstania nowej kultury politycznej i wprowadzenia wolności osobistej, doprowadzając jednocześnie do izolacjonizmu i dążenia do uzyskania jak największych korzyści.
