Kafle zwieńczenia

• Zielona szkliwiona glina, około 1600 rok, Wymiar: 14 x 12 cm
  Depozyt: Urząd kultury i ochrony zabytków Meklemburgii - Pomorza Przedniego

Zielono glazurowane, prawie półokrągłe płyty przedstawiają profile mężczyzny i kobiety. Te portrety profilowe mają kształt medalionów i zostały ozdobione arabeskami w kształcie kwiatów, które tworzą coś na kształt obwoluty. Po lewej i prawej stronie medalionów umieszczono delfiny stylizowane na ornamentykę roślinną. Portrety nie posiadają żadnych inskrypcji i mają charakter typowych przedstawień wizerunkowych. Forma kafli na jakich je umieszczono wskazuje, że były to kafle zwieńczenia. Przedstawienia profilowe kobiety i mężczyzny rozmieszczone były w ten sposób, że obie postacie wpatrywały się w siebie nawzajem. Zostały one bezpiecznie ukryte, a następnie odnalezione w pobliżu kościoła Mariackiego w Pasewalku, w pogorzelisku po jednym z budynków z 1630 roku.

Piece kaflowe służyły nie tylko jako źródła ciepła. Ich ściany zewnętrzne były także nośnikami informacji i sztuki. W rozlicznych motywach zauważalne jest dążenie do kształcenia, ponieważ umieszczano na nich całe programy edukacyjne. Przedstawiały one kulturę materialną i domową w późnym średniowieczu oraz pierwszym okresie nowożytności. Dostarczają one informacji o historii religii oraz sztuki, a także ówczesnej gospodarce, handlu i aspektach socjologicznych tamtych czasów.

Prawie regularnie archeolodzy odkrywają podczas prac budowlanych w centrum Pasewalku ślady gwałtownej katastrofy z 1630 roku. Podczas wojny trzydziestoletniej oddziały cesarskie, które przetoczyły się przez miasto, pozostawiły po sobie gruzy i popiół. Liczne kafle i inne świadectwa bogactwa mieszczan z XVI i początku XVII wieku zostały ukryte. Ocena ich wartości jest obecnie prowadzona w porównaniu z innymi lokalnymi i ponadregionalnymi znaleziskami z tego okresu. Podobne fragmenty kafli zwieńczeniowych odkryto w Stralsundzie nieopodal kościoła św. Mikołaja.