Philipp Otto Runge: Afbild vun Wilhelmina Sophie Helwig

• Philipp Otto Runge (1777 – 1810), Bildnis der Wilhelmina Sophia Helwig,
  Öl auf Leinwand, 1807,
  Höhe: 116 cm

1806 un 1807 is de Maler Philipp Otto Runge in de Stadt, in de hei buuren is, in Wolgast. Dor malt hei väle Familienbiller, ok dit vun siene Süsterdochter Wilhelmina Sophia Helwig, de 16 Johren alt is. Hei nömt ehr in siene Breifen vull Leiw "Mienchen". Wilhelmina steiht vör’n Gelänner un dorachter is’n verwäuhlten, Himmel mit düster Wulken tau seihn. De Bööm in denn Achtergrund stahn scheif in’n Wind. De linksche Hand stütt sei sachten up dat Gelännner. Dat Wäder stüürt ehr – so glöwt’n – gor nich tau stüüren. De rechtsche Arm schwingt so’n lütt bäten un in disse Bewägung wennt de Diern ehre Oogen vun denn, de dat Bild bekiekt, af. Sei leggt ehren Kopp so’n bäten scheif nah dor hen, vun wo dat Licht kümmt. Dordörch schimmert ehr Lief zort un sacht. Achter ehr towt dat in düster Farwen, Vigelett un Düstergräun, sei steiht dorvör mit ehr pastellig glummen Kleed un ehr hellet Angesicht.

Man, ehr Blick, wo’n nich genau seggen kann: Is dat ein Lengen? Is dat Schwermaud? Disse Blick verbinnt sei mit de Ümgägend. De Natur, dat wilde Wäder passen so mit ehren Sinn tausamen.

Dat de Natur, de Gägend un de Minschen wat mit’nanner tau daun hebben, is typisch för denn Romantiker Runge. De Ros, de man so halw upbläuht is un rechts an dat Lief vun dat Mäten tau seihn is, giwwt denn symbolischen Sinn noch miehr Kraasch. In dat Wassen un Vergahn vun de Blaum wiest so ok dat minschlich’ Läben, wat ok för Wilhelmina so aflopen ward.