Otto Manigk: "Lüttenort"

• Öl up Papp, 1950,
  up de Achtersiet steiht, dat dat Otto Niemeyer-Holstein hüürt,
  38 cm breit

Otto Manigk, Herbert Wegehaupt un Karen Schacht sünd tauhoop mit Niemeyer-Holstein dat, wat’n "Usedomer Malschaul" nömen deit. Sei sünd Künstlers, dei midden in de dörtiger Johren tausamen mit ehre Familien un Frünnen up de Insel Usedom kamen, üm dor tau läben.

Ehre Biller befaten sick tauierst mit de Landschaft vun Usedom. Sei hebben kein besünnern Stil, sünnern de sülwe Oort Kunst tau verstahn, verbinnt de Biller. För de Künstler ut disse Generatschion is dat Wichtigst, dat fattaukriegen un in ehre Biller tau wiesen, wat de Karn in de Würklichkeit is. Dat, wat’n sülwst dörchläwt, ward tau de Bedingung dorför, dat tau faten, wat allgemein as Würklichkeit gellt.

Dat is dat, woans Kunst sien möt. Un so kann’n ok verstahn, dat datför de Künstlers nich dat Wichtigst is, ’n Stil, Programm orrer Ideologie tau hebben.

"Dat sei tauhoop söcht hebben nah de Form, de gellt, dat sei middenmank wieren bi dat Gägenoewer vun Minsch un Natur, dat hett disse Maler tausamenbröcht. Dat hett ehre Fründschaft in all de Johren befüert. Sei hebben ganz klor de Motiven ut de Ümwelt wählt, de sei direktemang biläwt hebben. Oewer dat is kein Verlust nich, sünnern dat richt’ de Konzentratschion up dat, wat ehr wichtig is." (Mathias Flügge in Bildende Kunst, 1983, Heft 7)