Po kryzysie rolniczym żegluga przeżywa gwałtowny wzrost, który trwa przez kilka kolejnych dziesięcioleci. Flota handlowa w Rostocku podwaja swój tonaż w latach 1850-1870 i zajmuje się głównie eksportem. Z drugiej jednak strony, import towarów odbywa się głównie w portach Szczecina, Lubeki i Hamburga. Kraj pokrywa się gęstą siecią połączeń kolejowych, która zostaje znacjonalizowana w latach 1889-1893.
Związek Północnoniemiecki zniósł w 1869 roku system cechowy. W Rostocku, Wismarze, Güstrow, a także w Schwerinie, Neubrandenburgu, Neustadt-Glewe, Dömitz i Parchimie powstają zakłady przemysłu metalowego i spożywczego. W 1890 roku w Rostocku zostaje założona spółka Neptunwerft AG.
W Wismarze Heinrich Podeus zbudował firmę, która stała się głównym armatorem statków żelaznych, posiadała odlewnie żelaza, fabrykę wagonów i młyny drzewne. Cukrownie powstawały od początku lat 80. XIX wieku jako spółki akcyjne należące do właścicieli ziemskich i stanowiły szczytowe osiągnięcie w Europie. Branża budowlana przeżywała rozkwit.
Mimo zakazu zostaje założone "Allgemeine Mecklenburgische Handelsverein" (Ogólne Meklemburskie Stowarzyszenie Handlowe).
