Kręg szyjny ichtiozaura

• Odnaleziony w wyrobisku glinki lessowej w Grimmen,
  około 183 mln. lat,
  wysokość: 3,3 cm

Skamieniały kręg szyjny jest darem od Hartmuta Schneider (członka muzealnej rady doradczej oraz geologa). Odnalazł on to ciało kręgowe w dawnym wyrobisku gliny i w 1987 roku przekazał je właśnie utworzonemu muzeum w Grimmen. Część szkieletu neo-ichtiozaura można przypisać do części szyjnej kręgosłupa na podstawie jego kształtu oraz położenia punktów zaczepienia żeber. Ta skamieniałość jest jednym z rzadkich okazów należących do tej grupy zwierząt z okresu dolnej jury w północno-wschodnich Niemczech.

Osady odsłonięte w wyrobisku określono na czas górnej połowy dolnej jury. 200 milionów lat temu wielki kontynent zwany Pangeą nadal jeszcze łączył wszystkie kontynenty w wielki ląd. Duże obszary środkowej Europy pokrywało rozległe, płytkie międzykontynentalne morze. Morze to, podzielone na kilka basenów przez wyspy i płycizny leżało w obszarze podzwrotnikowym między 300 a 400 szerokości geograficznej północnej. Obszar akumulacji dolnojurajskich osadów w okolicach Grimmen był pierwotnie oddalony od wybrzeży Skandynawii o 150-200 kilometrów.

Dolnojurajskie osady w okolicach Grimmen szczególne są także z tego powodu, że zawierają liczne gatunki skamieniałości, takich jak amonity, belemnity, ryby i rzadziej pozostałości po morskich gadach, jak krokodyle i ichtiozaury.

Ichtiozaury – zwane także rybami jaszczurami – to gady ery mezozoicznej, które doskonale przystosowały się do życia w wodzie. Kształt ich ciał porównywany jest do dzisiejszych rekinów i tuńczyków. Podczas, gdy ich kończyny przednie i tylne zostały zredukowane do płetw sterowych, ich głównym organem napędowym stał się pionowo zorientowana płetwa ogonowa w kształcie półksiężyca. Ichtiozaury żywiły się głównie głowonogami, takimi jak amonity, belemnity, a także rybami i innymi morskimi gadami. Ich ponadprzeciętnie duże oczy sugerują, że były zdolne do polowania nawet w głębinach morskich. Kręgi ichtiozaura tworzą płaskie tarcze. Łuki nerwowe, które z trzonami kręgów zamykają kanał kręgowy, są rzadko spotykane w zapisach skamieniałości.