Skipnavigation Virtuelles Museum zur Geschichte Mecklenburgs und Vorpommerns

Springe direkt zu:

Menü öffnen

1750 - 1800

Wappen Mecklenburg
Herb książęcy dla Meklemburgii-Schwerin i Meklemburgii-Strelitz

W 1755 roku "Landesgrundgesetzliche Erbvergleich" (Landowa regulacja dziedziczenia) ustaliła prawa i obowiązki rycerstwa i miast oraz ich relacje z suwerenami. Podczas wojny siedmioletniej (1757-1763) przez kraj przechodziły obce wojska, a kupcy i rzemieślnicy mieli problemy z płatnościami z powodu dewaluacji waluty.

Od 1753 roku grunty w Domanium są zasiedlane przez tak zwanych Büdnereien. W 1793 roku jest 183 starych szlachciców, 117 nowych szlachciców i 111 mieszczańskich właścicieli ziemskich. Rolnicy i kupcy eksportują żywność po najwyższych cenach. W kraju brakuje żywności. Dlatego też buntują się czeladnicy-rzemieślnicy. Sklepy i magazyny są plądrowane. Wojsko kładzie kres wszystkim powstaniom.

W Schwerinie książę Christian Ludwig II kolekcjonuje sztukę europejską i ściąga na dwór ważnych artystów. Książę Friedrich rozbudowuje Ludwiglust w rezydencję. Budowa pałacu zostaje ukończona w 1776 roku. Następcą jego jest w 1785 roku Fryderyk Franciszek I. W Neustrelitz od 1752 do 1794 roku panuje Adolf Fryderyk IV.
W 1755 roku liczba rodzin żydowskich w Meklemburgii została ustalona na 145. Ostatnie oskarżenie "czarownicy" ma miejsce w 1777 roku.

Bild
Pomnik Gneisenau i Nettelbecka w Kołobrzegu, wzniesiony w 1903 roku, zburzony po II wojnie światowej

Adolf Fryderyk ze Szlezwiku-Holsztyna-Gottorfu zostaje koronowany na króla Szwecji w 1751 roku. Po nim następują jego synowie Gustaw III i Karol XIII. 
Po bezdzietnym królu pruskim Fryderyku II nastaje jego bratanek Fryderyk Wilhelm II.

Podczas wojny siedmioletniej (1757-1763) Meklemburgia ponownie staje się terenem przemarszów i walk. 72 tysiące Pomorzan ginie. Głodująca ludność wiejska ucieka do miast. Wioski są plądrowane. Kupcy i rzemieślnicy cierpią z powodu dewaluacji monety. Po tym wydarzeniu król pruski dekretuje program odbudowy.

W 1779 roku reformy rozluźniają pańszczyznę. Joachim Nettelbeck z Kołobrzegu uprawia ziemniaki po raz pierwszy w okolicach Stargardu około 1790 roku. Uprawa ziemniaków i koniczyny zmniejsza jednak zapotrzebowanie na siłę roboczą. Rozbudowane zostają obiekty portowe w Świnoujściu, Szczecinie i Kołobrzegu. Na pierwszy plan wysuwa się ochrona szczególnie zagrożonych gatunków drzew. Projektowanie ogrodów podejmuje ideę naturalności. Gubernator generalny Axel hrabia Louvain przekazuje w 1761 roku swoje zbiory sztuki miastu Stralsund.

Podczas gdy liczba ludności Pomorza Szwedzkiego rośnie, Pomorze Pruskie pozostaje najsłabiej zaludnioną prowincją.

Założona w 1755 roku w Stralsundzie fabryka fajansu staje się wzorem sukcesu. W 1765 roku powstaje fabryka kart do gry. Liczba statków w Barth wzrasta do 65 w 1782 roku. Stralsund i Barth mogą w przeciwieństwie do Prus żeglować po Morzu Śródziemnym podczas wojny.

Na Pomorzu Szwedzkim chłopi stanowią jeszcze 15% ludności, a do końca wieku zostają niemal całkowicie wyrugowani. Dwie trzecie ludności wiejskiej żyje w poddaństwie. Około 40 % gruntów rolnych leży odłogiem.