Meklemburgia obejmuje początkowo tylko jedną trzecią późniejszego terytorium. Na przeszkodzie całościowemu panowaniu terytorialnemu stoją podziały dziedziczne. Pierwsza z nich dzieli dziedzictwo obodryckie w 1229/1235 roku na dominia Meklemburgii, Rostoku, Werle-Güstrow i Parchim-Richenberg. Nośnikami nowego porządku są lokalni właściciele ziemscy. Książęta terytorialni stawali się władcami i zakładali miasta, w których osiedlali się kupcy i rzemieślnicy. Księża i mnisi zakładali klasztory. Wprowadzają do kraju chrześcijaństwo i każą budować bazyliki i kościoły halowe (bazylika). Parafie obejmują wszystkich mieszkańców kościelną organizacją społeczną. W miastach rzemieślnicy organizują się w cechy. Niektórzy eksportują swoje produkty.
1200 - 1250
Barnim I pomorsko-szczeciński dokonuje ekspansji swego kraju. Zakłada ponad 30 miast i klasztorów. Jego rezydencja w Szczecinie jest konstrukcji drewnianej. Książęta władają ziemią jako właściciele, z którą uwłaszczają się na szlacheckich siedzibach rycerskich lokalni właściciele ziemscy. Podziały spadkowe uniemożliwiają powstanie silnej suwerenności.
Po wykarczowaniu lasów przez chłopów-emigrantów z Brandenburgii, archidiecezji magdeburskiej i Górnej Saksonii rozwijają się wsie typu Hagenhufen, Anger oraz wsie ulicowe według niemieckiego porządku, często obok osad słowiańskich. (Hufendorf)
W delcie ujścia Odry osiedlają się kupcy, którzy zajmują się handlem śródlądowym i morskim. W miastach pojawiają się rzemieślnicy, niektórzy z ambicjami eksportowymi.
Księża i mnisi zakładali klasztory i prowadzili szkoły. Kościoły romańskie budowane są z granitu i cegły. Wiara chrześcijańska dominuje w strukturach społecznych. Folwark składa się z domu, podwórza i ogrodu, pól i gruntów wspólnych. Oprócz rolnictwa trójpolowego, uprawiana jest hodowla zwierząt, buduje się stajnie i stodoły.
Duńska dominacja na Rugii zakończyła się w 1227 roku bitwą pod Bornhöved (Holsztyn). Wraz z rozbudową parafii na początku XIII wieku wszyscy mieszkańcy zostali objęci organizacją kościelną.
