Model przekrojowy okrętu żaglowego typu bark z Rostocku

• 2. połowa XIX wieku
• skala: 1:50
• długość: 123 cm

Barka to typowy XIX-wieczny żaglowiec z trzema i więcej masztami. Na przednich masztach stosowano ożaglowanie rejowe, a na ostatnim maszcie skośne gaflowe. W drugiej połowie XIX wieku okręty tego typu stały się dominujące w niemieckiej flocie żaglowców. Uznawano je za najbardziej ekonomiczne żaglowce, a to dzięki oszczędności w takielunku i załodze. Barki bałtyckie, budowane były w licznych stoczniach w Meklemburgii. Około 1850 roku miały średnio długość od 30 do 40 metrów, szerokość od 8 do 9 metrów i nośność około 160 ładunków (ok. 500 ton).

W Rostocku pierwszy drewniany bark zbudowano w 1839 roku w stoczni A.M. Dethloff pod nazwą "Prometheus"; pierwszy żelazny bark zwodował w 1852 roku A. Tischbein: "Der Orientale".

Wojna krymska (1853-1856) i uchylenie angielskich Aktów Nawigacyjnych (w latach 1849-1854) wywołało boom budowlany w rostockich stoczniach, kiedy to rostoccy szyprowie znaleźli zatrudnienie w ruchu towarowym do Anglii, a także na Morzu Czarnym i Śródziemnym. Kiedy na przełomie wieków żegluga podupadła, barki najdłużej utrzymywały się we flocie Rostocku. W 1910 roku odnotowano ostatnie dwa statki tego typu, których portem macierzystym był Rostock.