Hans Fallada "Wizzel Kien" "Altes Herz geht auf die Reise"

Po orzeźwiających oficjalnych reakcjach na jego powieść "Wer einmal aus dem Blechnapf frißt" z 1932 roku ("Czyż nie ma powrotu?") oraz "Wir hatten mal ein Kind" z 1934 roku ("Gdybyśmy mieli dziecko"), po ostrej wrogości oraz doświadczeniach wynikłych z dwunastodniowego zatrzymania przez SA, krytyczny społecznie pisarz Fallada milknie na pewien czas i zamyka się w wewnętrznej emigracji. Poświadczają o tym opowiadania, takie jak "Märchen vom Stadtschreiber, der aufs Land flog" (1935), fragment "Wizzel Kien – Der Narr von Schalkemaren", a także powieść "Altes Herz geht auf die Reise". Pisarz rozważał wyjazd z Niemiec, na co nie mógł się jednak zdecydować.

Już 17 czerwca 1934 roku pisał do swojego przyjaciela Johannesa Kagelmachera: "(…) nie mogę, tak jak inni bohaterowie wyjechać za granicę i tam pisać literaturę, ja zasiedziałem się tak bardzo tu w północnych Niemczech, że nie potrafię wyobrazić sobie innego środowiska do tworzenia."